Centrum redukcji stresu i przeciwdziałania wypaleniu zawodowemu

Od początku byłam nastawiona na pracę. Udział w kursie był przemyślaną i świadomą decyzją i chciałam się w pełni zaangażować, ale chyba nie wiedziałam, czego się mogę spodziewać. Chciałam uwierzyć w opis na stronie, że program może odmienić moje życie, nadać mu sens i pozwolić na odczuwanie prawdziwej radości. I teraz na pewno jestem bliżej tego wszystkiego niż dotychczas w życiu.
Trudności było naturalnie dużo – brak konsekwencji, podążanie utartymi ścieżkami, ale uzyskiwałam za każdym razem pomocne rady.
Na pewno zwiększyła się moja świadomość siebie. Wielokrotnie akceptacja emocji pomogła mi poczuć się lepiej, stabilniej i pewniej. Zrozumiałam stres – co oczywiście nie oznacza, że go teraz nie odczuwam, ale zrozumienie pozwala mi bardziej nad nim zapanować – to na pewno wiele ułatwia w moim życiu prywatnym, ale też i zawodowym.
Na ten moment nie wyobrażam sobie zakończyć praktykę. Przez tych kilka tygodni zdecydowana większość wykonywanych ćwiczeń weszła w rytm mojego dnia.
Wydaje mi się, że dopiero zaczynam, mimo że kurs dobiega końca.
Na pewno będę praktykować uważność w codziennych czynnościach. Ufam też, że wystarczy mi sił i motywacji do praktyk medytacyjnych. I mam nadzieję, że już zawsze będę kierować do siebie to podstawowe pytanie – „jak ja się teraz czuję?”.
Struktura kursu wydaje mi się uszyta na miarę. Każde ćwiczenie było niezbędne do wykonywania następnych. Prowadzenie – kapitalne. Czułam się pewnie i bezpiecznie. Mimo, że nie musiałam z tego skorzystać duży komfort zapewniła mi świadomość, że w razie czego mogę do Ciebie napisać, Ewo. Bardzo ważna było też dla mnie poczucie otwartej przestrzeni do rozmów – mogłam mówić i milczeć kiedy chciałam. Czułam też, że inni również mogą mówić i nikt im nie przerywa, nie pogania.
Za dużą wartość uważam też, że to kurs grupowy – w niedużym, ale stałym gronie.
Chciałabym jednak by program trwał dłużej. Wydawało mi się, że podczas gdy ja procesowałam w głowie jeszcze poprzedni temat już zaczynaliśmy kolejny ważny. Przez co wydaje mi się, że ostatnie tematy nieco się rozmyły. Bardzo jednak możliwe, że to moje indywidualne odczucie przez sytuację w życiu prywatnym.
Najbardziej wartościowe były dla mnie, o dziwo, niepowodzenia – wszystko to, co sprawiało mi najwięcej trudności, zdenerwowania czy rozdrażnienia było ostatecznie najbardziej budujące lub odkrywcze.
Chyba najmniej pomocne dla mnie były ćwiczenia w parach – brak możliwości rozmowy (bo taka była konsekwencja niekomentowania słów rozmówcy) sprawiała, że czasami nie widziałam w nich sensu.
Ale pisząc te słowa przypomniałam sobie kilka takich rozmów w parze, lub grupie trzech osób, które były ciekawym doświadczeniem, otwierającym. Wydaje mi się, więc że ćwiczenia nie były wartościowe tylko jeśli rozmówca nie koncentrował się na tym, co ma do powiedzenia druga osoba. Nie ćwiczenia są więc tu winne, a brak uwagi rozmówcy.

Z zaangażowaniem uczestniczyłam w spotkaniach, z zajęć wychodziłam bogatsza o nowe doświadczenia, refleksje i praktyczne umiejętności. Mimo, że zaplanowałam sobie czas na praktykę między zajęciami, w związku z różnymi okolicznościami, wygenerowanie godziny w ciagu każdego dnia okazało się trudniejsze niż wcześniej przypuszczałam.
Praktyka poprawiła moją koncentrację i pamięć, uwrażliwiła na doznania z ciała, pozwala mi się zatrzymać w pędzącym świecie i pełniej doświadczać chwili obecnej. Osoby bliskie zauważają, że jestem mniej „zamyślona”. Łatwiej doświadczam rozluźnienia.
Jestem przekonana, że będę dalej praktykowała uważność. Medytacja sprawia mi przyjemność. Ponadto poznane metody pracy wykorzystuję w pracy zawodowej.
Podobała mi się struktura kursu oraz poruszane tematy. Wyjątkowym dla mnie doświadczeniem był dzień uważności. Sposób prowadzenia zajęć przez Ewę sprzyjał budowaniu poczucia bezpieczeństwa i luzu. Otwierał do doświadczania i dzielenia się z innymi.
Dużo dobrego wzięłam z kursu. Najbardziej wartościowe jednak chyba było to, że kurs odbywał się w grupie. Połączenie dwóch grup w czasie dnia uważności pozwoliło mi na głębokie i ważne przeżycia związane z doświadczaniem siebie i kontaktu z innymi. Ważne też było podsumowanie pracy w połowie kursu, objęcie refleksją dotychczasowej pracy i świadome wyznaczenie kierunku pracy w czasie drugiej części kursu.
To jest ważne 8 tygodni na mapie mojego życia. Dziękuję.

Bardzo się cieszę, że wziąłem udział w kursie. Ponieważ od pięciu lat praktykuję Vipassanę z bardzo dobrymi rezultatami, to nie spodziewałem się wiele po kursie Mindfulness. W zasadzie to wyznawałem wyższość Vipassany nad innymi technikami. Dokładne poznanie Mindfulness i systematyczna praktyka pokazała mi, że ta technika jest równie korzystna i wręcz wspaniale uzupełnia moje dotychczasowe umiejętności o nowe aspekty, których Vipassana nie bierze pod uwagę.
Systematyczne praktykowanie uważności przede wszystkim rozwinęło we mnie akceptację dla siebie. Nawet gdy wciąż popełniam jakieś błędy w wyniku uwarunkowanego umysłu to nie tracę już tak dużo czasu na poczucie winy i roztrząsanie tego.
Każdy świadomy oddech to okazja, żeby spojrzeć na siebie i świat na nowo.
Kolejną wartościową umiejętnością jest większa świadomość procesów emocjonalnych, jakie we mnie zachodzą. Dzięki temu dużo szybciej zauważam kiedy zbliża się mój „kiepski okres” i mogę wtedy odpowiednio i świadomie reagować.
Wszystkie umiejętności – czyli podwyższona świadomość siebie i otoczenia – są uniwersalne i wpływają na wiele sfer mojego życia. Dzięki temu odczuwam większą radość i zrozumienie w relacjach z rodziną, znajomymi, w pracy i przede wszystkim w podejściu do samego siebie.
Zamierzam kontynuować praktykowanie uważności w życiu codziennym poprzez rozwijanie nawyku, aby jak najczęściej w ciągu dnia przypominać sobie o byciu świadomym. Następnie będę rozwijać silną determinację, aby w tych chwilach przypomnienia skierować swoją uwagę do wnętrza, zobaczyć „co się u mnie dzieje”. Następnie kontynuować czynność z intencją utrzymania uważności.
Po porostu będę robić to, co wcześniej tylko z większą świadomością ?
Całość była dla mnie w pełni zrozumiała i dobrze zaplanowana. Sposób przekazania wiedzy teoretycznej i praktycznej był przystępny i miły.
Z tygodnia na tydzień „dorzucany” był kolejny kawałek mindfulnessowej układanki, który dokładnie pasował do poprzedniej części i równie dobrze otwierał kontekst dla kolejnej. Bardzo dobrze się czułem w małej, kameralnej grupie i w przytulnym miejscu, w którym były ćwiczenia.
Najbardziej wartościowe dla mnie były bezpośrednie spotkania. Momenty, w których doświadczałem innych ludzi i dzięki czemu obserwowałem swoje wewnętrzne reakcje na nich.
Dzięki spotkaniom i momentom dzielenia się swoimi doświadczeniami mogłem spojrzeć na wiele rzeczy oczami innych ludzi. Zobaczyć sprawy z zupełnie innej perspektywy i często samo już to było dla mnie wartościowe i poszerzające mój punkt widzenia.
Były to też doskonałe okazję, żeby rozwijać akceptację dla innych i wewnętrzną pokorę.